W środę 3 maja 2017 r. pod stojącym na skawickim placu Jana Pawła II pomnikiem Pamięci Pokoleń świętowano rocznicę Konstytucji 3 Maja. W imprezie wzięli udział przedstawiciele władz państwowych i gminnych, nie zabrakło tradycyjnie senatora Andrzeja Pająka, który wygłosił okolicznościowe przemówienie. Obchody rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja uświetniła występem Orkiestra Dęta ze Skawicy, a program artystyczny przygotowała młodzież z miejscowego Zespołu Szkół. Przedstawiciele instytucji działających na terenie gminy złożyli pod pomnikiem kwiaty.

„NA TYM FUNDAMENCIE MOŻNA ODBUDOWAĆ WSZYSTKO”

Wybitny polski historyk, publicysta, nauczyciel akademicki prof. Andrzej Nowak podczas niedawnego wykładu w klubie „Ronina” przypomniał nam wobec absurdalnych oskarżeń, że to co dobre zawdzięczamy łasce władców PRL, którzy zdecydowali się podzielić odpowiedzialnością za Polskę przy Okrągłym Stole, albo Europie w roku 2004 przyjmującej nas do swej struktury, następującą prawdę: „Nie możemy na to godzić w imię prawdy historycznej. Powinniśmy bronić prawdy historycznej o naszej historii, która jest dłuższa niż ostatnie 100 lat, nie zaczyna się też 4 czerwca 1989 r., ani 13 grudnia 1981 r., kiedy niektórzy rzucili legitymację partyjną i uważają, że od tego momentu zaczyna się historia, ani nie zaczyna się nawet 11 listopada 1918 r.”

Ile lat liczy Polska historia? Ponad 1050 liczy historia Polski , dokładnie opisana, bogata w wydarzenia wielkie, przynoszące chwałę, jak również te dramatyczne, wręcz tragiczne. Rok, który minął, rok 2016 – był Rokiem Jubileuszu 1050 – lecia Chrztu Polski. To w roku 966 historyczny władca Polski Mieszko I podjął decyzję o przyjęciu chrztu w obrządku zachodnim. To wydarzenie miało podstawowe znaczenie dla dziejów tak Narodu jak i Państwa. Od tego wydarzenia, od 966 roku Polski Naród miał zawsze pragnienie posiadania własnego, niezależnego państwa. W każdym czasie był gotowy zapłacić każdą cenę, by takowe własne i niezależne od obcych, państwo posiadać. Polska nie jest „znikąd”. Różne znamienite wydarzenia na przestrzeni tych ponad 1050 lat były udziałem tego Narodu. W dniu dzisiejszym wspominamy wielkie daty w naszej historii, dwa wielkie wydarzenia. Oba te wydarzenia łączą się, są dla nas Polaków przedmiotem dumy i nigdy nie powinny zniknąć z naszej pamięci, bo pamięć jest podstawowym czynnikiem, który decyduje o naszym istnieniu.

Pierwsze wydarzenie to uchwalenie w dniu 3 maja 1791 r. przez Sejm Wielki, po burzliwej debacie, Ustawy Rządowej, która przechodzi do historii jako Konstytucja 3 Maja. W swojej uchwale z ubiegłego roku z okazji tego wydarzenia Senat RP umieścił taki zapis: „Dokument ten stanowił swoistą odpowiedź na stale pogarszającą się sytuację wewnętrzną i międzynarodową, w jakiej znalazła się Rzeczpospolita Obojga Narodów w drugiej połowie XVIII wieku. Wprowadzone ustawą reformy dawały nadzieję na pokojową zmianę panującego w kraju ustroju politycznego, łącząc chrześcijańskie tradycje polskiej państwowości z ujętymi w demokratycznych normach prawnych ideami silnego i nowoczesnego państwa. Choć ostatecznie dzieło Konstytucji 3 Maja zostało zniweczone przez niechętne zmianom siły polityczne wsparte zbrojną interwencją sąsiednich mocarstw, to jednak trwale zaszczepiło w narodzie wartości, które po 123 latach zaborów umożliwiły odrodzenie państwa polskiego”.

Drugie wydarzenie miało miejsce w dniu 8 września 1717 r. To w ten dzień dokonany został akt państwowy na Jasnej Górze, w którym uczestniczyli król August II, posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej, duchowieństwo i szlachta – koronacja Maryi, Matki Boga, na Królową Polski. Za uchwałą Senatu RP o ustanowieniu roku 2017 Rokiem Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej Królowej Korony Polskiej w 300 rocznicę tego wydarzenia, czytamy: „8 września 2017 r. przypada 300. Rocznica koronacji Jasnogórskiego Obrazu Matki Bożej, Królowej Korony Polskiej. Obrzędu koronacji papieskimi koronami Ojca Świętego Klemensa XI dokonał na Jasnej Górze abp Krzysztof Szembek. Ten uroczysty obrzęd przypominał koronację królów Polski, w rzeczy samej dopełniał niejako akt króla Jana Kazimierza, który po cudownej obronie Jasnej Góry w roku 1655 w czasie potopu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej obrał Najświętszą Dziewicę Królową i Patronką Królestwa Polskiego. Trzeba było czekać do roku 1717, aby dopełniło się królewskie ślubowanie. Wtedy to decyzją Stolicy Apostolskiej pozwolono na koronację, po raz pierwszy poza Rzymem, Obrazu papieskimi diademami i używanie tytułu Królowej Korony Polskiej.”

Od tego wydarzenia w polskich świątyniach i polskich domach rozlegało się błagalne wołanie: „Królowo Korony Polskiej módl się za nami”. Czyż w czasach zaborów i później te dwa wydarzenia nie były punktem odniesienia dla narodowych zrywów i kształtowania się idei wolności i niepodległości w XIX i XX wieku? Czy one wciąż nie powinny być dla nas światłami oświecającymi nasze drogi życia, tak w wymiarze narodowym, społecznym, jak i osobistym? Czy dzisiaj nie stoimy wobec ogromnych zagrożeń tak dla Polski, jak i dla narodu? Czy nie ma zagrożenia dla człowieka i rodziny ze strony obłąkanych ideologii, które mają za zadanie zniszczyć jego człowieczeństwo, a małżeństwo będące podstawą rodziny, składające się z kobiety i mężczyzny, przedstawiać jako archaiczny stereotyp będący przyczyną istnienia wszelkiego zła i przemocy?

W książce „Polskość jest przywilejem” będącej zbiorem publicystki patriotycznej jeden z jej wielu autorów w swojej pracy „Testament wielkiego króla dla współczesnej Polski”, pisze o trzech przestrogach, które dał współczesnym Polakom pod koniec życia król Jan III Sobieski. Pierwsza dotyczy zreformowania państwa, uporządkowania go. Druga to powstrzymanie opozycji spiskującej z obcymi dworami i trzecie zadanie to obrona przed islamem. Od śmierci króla minęło 318 lat, a czy jego przestrogi nie są dzisiaj nadal aktualne? Czy dzisiaj nie to samo trzeba czynić i nie tych samych zagrożeń się obawiać? Czy dzisiaj nie istnieje pilna potrzeba reformowania państwa, potrzeba budowy silnego państwa polskiego, a nie państwa partyjnego, służącego tylko wybranym? Potrzeba odbudowy wspólnoty narodowej w oparciu o własną tożsamość, historię i kulturę to potrzeba na wczoraj. A czy dzisiaj brakuje nam pożytecznych idiotów i ludzi szukających pomocy poza granicami kraju i udających patriotów? A czy dzisiaj znów nie słychać trwogi przed zalewającym Europę islamem? Pozostawiam te pytania nam tutaj zgromadzonym do przemyślenia. Dokładam do nich ogromną dozę nadziei: duch Konstytucji 3 Maja w narodzie żyje i mam przekonanie, że obejmuje coraz więcej osób, a ta, co „Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci bramie” nadal jest Królową Polski. Na tym fundamencie można wszystko odbudować i postawić skuteczny opór wszelkim zagrożeniom, które gromadą się wokół nas i naszej Ojczyzny.